Opus 8 onderzoekt en adviseert sinds 2009 op het grensvlak tussen kwalificatie en werk, in opdracht van sociale partners, (Europese) overheden, onderwijsinstellingen, bedrijven en vakbonden. Wim Sprenger en Ike Overdiep startten het bedrijfje dat maatwerk wil leveren zonder iemand de maat te nemen. Met improvisatievermogen en kennis van samenhangen en achtergronden helpen wij bij complexe vraagstukken, waarin kwalificatie en werk zich mengen en meten. Vakmanschap staat aan de basis, ook van mooie muziek. Daar laat Opus 8 zich door inspireren.
Wim overleed in 2015. Ike heeft besloten het bedrijf alleen, maar in nauwe samenwerking met partners die op maat worden gekozen (van universiteit tot éénmanszaken), voort te zetten.
IKE OVERDIEP
Ike werkt sinds 2009 via Opus 8. Begonnen als onderzoeker en adviseur rond vraagstukken over kwalificatie en werk. Met als specialisatie aansluitingsvragen tussen (beroeps) onderwijs en arbeidsmarkt en sturings- en toezichtvragen. In de loop van de jaren is de focus verbreed. Het gaat immers niet alleen om onderzoek en beleid, maar ook om realisatie. Die realisatie komt niet ‘vanzelf’ als we op papier de oplossingen of juiste probleemstellingen hebben gevonden. Zeker niet als het gaat om complexe vragen waarbij meer partijen zijn betrokken en van elkaar afhankelijk zijn. Daarmee komt ook het terrein van organisatieontwikkeling en de ontwikkeling van mensen om de hoek kijken. Afgelopen jaren heb ik mij- mede door intensieve betrokkenheid bij de STS-roundtable- dan ook meer toegelegd op vragen van organisatieontwerp binnen en tussen organisaties. En op het organiseren van actieve betrokkenheid en talentontwikkeling van mensen die werken en leren binnen deze organisaties. Met als doel om voor de van de ‘klanten’ of eindgebruikers (burgers, leerlingen, studenten) meerwaarde te realiseren.
Van 2004-2009 was zij senior adviseur B&A, met als inhoudelijke focus onderwijs en governancevragen. Zij was onder andere projectleider voor het Onderwijsplatform van de G4 en een verkenning naar masteropleidingen in het HBO, een governance-project in het funderend onderwijs, betrokken bij de ontwikkeling van een visitatiesysteem voor het meten van maatschappelijke prestaties woningcorporaties, projectleider van evaluaties van diverse overheidsprogramma’s en inval-inspecteur bij de inspectie van het onderwijs.
Van 2002-2004 was zij Inspecteur van het onderwijs. Belast met het toezicht op de Regionale Opleidingscentra in Noord-Holland, Utrecht, Flevoland en Zuid-Holland en op particuliere opleidingsinstituten die erkende diploma’s uitgeven.
Van 1998-2002 was zij Politiek/persoonlijk adviseur van Karin Adelmund, staatssecretaris OCW. Rode draad was het versterken van de verbindingen tussen het ambtelijk apparaat en de bestuurlijke lijn, overleg met leden van de Tweede Kamer en het begeleiden en waar mogelijk het versnellen van complexe beleids- en wetgevingsvraagstukken (zoals de invoering van LGF en de totstandkoming van de Wet op het Onderwijstoezicht). Aanspreekpunt voor onderwijsorganisaties en wethouders, voorbereiding van interdepartementale trajecten.
1996-1998: FNV-beleidsadviseur arbeidsvoorwaarden en employability. FNV-vertegenwoordiger in debat ‘levenlang leren’, discussie toekomst O&O-fondsen, CAO-coőrdinatie arbeidsvoorwaarden, opzet FNV-loopbaanproject voor laaggeschoolde werknemers.
1987-1996: beleidsmedewerker beroepsonderwijs en arbeidsmarkt, FNV-vakcentrale. Taken: coördineren (vak)opleidings- en arbeidsmarktinspanningen van bonden en deze belangen behartigen bij ministeries en centrale werkgeversorganisaties. O.a lid van de Sociaal Economische Raad, Stichting van de Arbeid, FNV-vertegenwoordiger in Raadgevend Comité van de beroepsopleidingen van de EU.
1983-1987: Jongerenbeweging FNV, de eerste twee jaar als landelijk meidenwerkster, vervolgens 2 jaar als Algemeen Secretaris.
Ike studeerde Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en studeerde af in de richting Arbeid en Organisatie. Haar vooropleiding was gymnasium B aan het Herman Jordanlyceum in Zeist.
WIM SPRENGER (1940-2015)
Wim overleed op 19 augustus 2015. Hij was andragoloog, vakbondsman, onderzoeker en musicus. Hij werkte 34 jaar bij de FNV en smeedde vele contacten tussen vakbondsbestuurders en wetenschappers.
Dansen over Grenzen was de titel van een afscheidsboek* dat een aantal vrienden en collega’s in 2001 maakte ter gelegenheid van zijn afscheid na 34 jaar onderzoeks- en vormingswerk bij de FNV. In het boek zegt Agnes Jongerius over Wim: ‘een dynamische driehoek in zichzelf, een creatieve kleine zelfstandige. Loyaal aan de FNV en altijd in voor iets nieuws, als het maar beweegt’.
Dansen over grenzen deed Wim graag, op allerlei vlakken. In de jaren zestig speelde hij veelvuldig accordeon op de Balkan, toen nog geheel achter het IJzeren Gordijn. Hij speelde met het Internationaal Danstheater en door de muziek ontmoette hij mensen die later ook bij hem in Nederland over de vloer kwamen. Bij de FNV verkende Wim Sprenger veel grenzen. Hij bracht onderzoekers in contact met vakbondsbestuurders en confronteerde gevestigde ideeën over rechten van werknemers en de rol van een vakbond met nieuwe ontwikkelingen in de maatschappij en veranderende arbeidspatronen. Na zijn jaren bij de FNV is hij daarmee doorgegaan; tot enkele weken voor zijn overlijden door uitgezaaide prostaatkanker was hij druk aan het werk.
De afgelopen vijftien jaar deed Wim onderzoek in internationale projecten en netwerken met onderzoekers uit onder meer Spanje, Portugal en Frankrijk. Hij werkte samen met Amerikaanse, Engelse en Belgische gedragswetenschappers en praktijkmensen. In zijn netwerk zaten wetenschappers, vakbondsmensen, onderzoekers van commerciële bureaus en van gouvernementele en non-gouvernementele organisaties. Belangrijk thema was hoe werknemers vertegenwoordigd kunnen worden tijdens de grote reorganisaties die plaatsvinden door globalisering en de financiële crisis. Is het mogelijk werknemers te betrekken en te equiperen voor geleidelijke verandering van werk en beroep en zo schoksgewijze verandering en ontslaggolven te vermijden? Wim wist de grenzen te doorbreken tussen de gevestigde Angelsaksische ‘Socio-Technical Systems Roundtable’ en een Europees netwerk van onderzoekers. Wim heeft best practices verzameld van werk-naar-werktrajecten met onderzoekers uit diverse landen, daarover geschreven en discussies georganiseerd.
Zoals ook blijkt uit het boekje uit 2001 was Wim Sprenger een innemend, creatief, maar ook bijzonder bescheiden mens. Hij kon geweldig accordeon en piano spelen, maar stond zelden op de voorgrond. Hij bewoog zich over grenzen en maakte verbindingen tussen mensen en thema’s, maar nooit met zichzelf als middelpunt. Op 25 augustus was zijn herdenkingsbijeenkomst in de Zuiderkerk in Amsterdam. Er waren bijna vierhonderd mensen, er werd prachtige muziek gespeeld en gezongen. Herdacht werd een vitaal en creatief mens, een fantastische vriend en (groot)vader. Wim werd 74 en bleef jong.
*Gepubliceerd door Bureau Alumnirelaties en Universiteitsfonds, auteur Hugo Levie.